.png)
دانشکده دندانپزشکی
برگزاری آزمون OSCE در بخش جراحی دانشکده دندانپزشکی بیرجند
ارزشیابی از اجزای ضروری سنجش آموزش است که به منظور شناسایی قابلیت های علمی دانشجویان درراستای تحقق اهداف آموزشی مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه گرایش جهانی به بهبود کیفیت آموزش موجب گردیده که دانشگاههای علوم پزشکی به مقوله ارزشیابی بالینی بیش از پیش اهتمام بورزند.
ناکارآمدی دانشجویان علوم پزشکی در انجام مهارتهای بالینی به ضرر بیماران می باشد بنابراین فراگیری کارهای عملی پیش از تماس با بیمار از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
در رشته های علوم پزشکی ارزیابی مهارت های بالینی، دغدغه اصلی اساتید و دانشجویان است. پژوهش ها نشان داده اند که ارزیابی مبتنی بر روشهای سنتی کتبی در اکثر دوره های بالینی، علاوه بر عدم تناسب با اهداف آموزشی، در سنجش مهارت های بالینی و عملکرد دانشجویان، ازکارآیی لازم برخوردار نمی باشد. آموزش بالینی اصلی ترین رکن در فراگیری علوم پزشکی است و ارزشیابی دانشجویان علوم پزشکی موجب بهبود کیفیت آموزش می شود اما متاسفانه موفقیت دانش آموختگان رشته های علوم پزشکی به میزان زیادی تابع محفوظات ذهنی آنها است تا مهارتهای بالینی .
روش OSCE )ارزشیابی مهارتهای بالینی با ساختار عینی( روشی نوین جهت سنجش دانش و مهارتهای بالینی دانشجویان در مواجهه با بیماران به صورت عینی می باشد زیرا با به نمایش در آوردن مهارت های دانشجویان در ایستگاههای مختلف، سبب از بین رفتن تأثیر متغیرهای مداخله گر می شود. البته اجرای آن نیز نیازمند نیروی انسانی، تجربه کافی، برنامه ریزی دقیق و امکانات مناسب می باشد.
در راستای ارتقای کیفیت آموزش و همگام با جدیدترین روشهای سنجش مهارتهای بالینی ، به همت دانشکده دندانپزشکی بیرجند و ابتکار دپارتمان جراحی دهان ، فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند برای اولین بار در استان خراسان جنوبی و شهر بیرجند از آزمون OSCE جهت ارزشیابی دانش و مهارت های بالینی در زمینه جراحی های ناحیه دهان فک و صورت دانشجویان ترم های آخر رشته دندانپزشکی استفاده گردید.
این آزمون در تاریخ 27 فروردین 1401 در بخش جراحی دهان ، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی بیرجند برگزار گردید. در این آزمون OSCE ، تعداد 28 ایستگاه با مدت زمان پاسخ دهی 2 تا 3 دقیقه جهت هر ایستگاه برای دانشجویان واحد جراحی دهان ، فک و صورت عملی 4 طراحی شد. همچنین ایستگاههایی جهت استراحت و تکمیل پاسخهای قبلی تعبیه شد. در هر ایستگاه دانش و توانایی های مختلف دانشجویان در زمینه جراحی های ناحیه دهان، فک و صورت با ارایه داده هایی نظیر شرح حال بیماران ، تصاویر بالینی و رادیوگرافیک با کیفیت بالا ، ابزار شناسی و مولاژها و مدلهای سه بعدی سنجیده و با تکیه بر جدیدترین روشهای ارزیابی شامل سوالات خلاقانه و ابزارهای کمک آموزشی پیشرفته مورد چالش و ارزیابی قرار گرفت. از جمله این موارد می توان به بهره گیری از تکنولوژی های نوین مانند ساخت و کاربرد جمجه ناحیه صورت با ابعاد دقیق و واقعی بیمار با کمک فناوری پرینت سه بعدی و استفاده از جدیدترین مولاژ ها و کیت های آموزش بخیه اشاره نمود.
در نهایت بعنوان ایستگاه پایانی ، یک فرم نظرسنجی اختیاری طراحی و در اختیار دانشجو قرار گرفت . در این نظرسنجی مواردی نظیر میزان دشواری آزمون ، کیفیت طراحی سوالات ، نظم و سازماندهی، میزان اضطراب و سطح رضایتمندی از آزمون آسکی در مقایسه با روشهای سنتی مورد پرسش قرار گرفت.
در نظرسنجی از دانشجویان مشخص شد که بیش از 92 درصد دانشجویان برگزاری آزمون عملی به روش آسکی را بر روش سنتی کتبی ترجیح می دهند . از نظر دانشجویان امتحان عملی به روش آسکی به شکل معناداری بیشتر از متدهای سنتی با آموزشهای طی ترم تحصیلی متناسب بوده است. 88درصد دانشجویان آزمون آسکی را روشی کاملاً مناسب جهت برگزاری آزمون عملی ارزیابی نمودند.
ناکارآمدی دانشجویان علوم پزشکی در انجام مهارتهای بالینی به ضرر بیماران می باشد بنابراین فراگیری کارهای عملی پیش از تماس با بیمار از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
در رشته های علوم پزشکی ارزیابی مهارت های بالینی، دغدغه اصلی اساتید و دانشجویان است. پژوهش ها نشان داده اند که ارزیابی مبتنی بر روشهای سنتی کتبی در اکثر دوره های بالینی، علاوه بر عدم تناسب با اهداف آموزشی، در سنجش مهارت های بالینی و عملکرد دانشجویان، ازکارآیی لازم برخوردار نمی باشد. آموزش بالینی اصلی ترین رکن در فراگیری علوم پزشکی است و ارزشیابی دانشجویان علوم پزشکی موجب بهبود کیفیت آموزش می شود اما متاسفانه موفقیت دانش آموختگان رشته های علوم پزشکی به میزان زیادی تابع محفوظات ذهنی آنها است تا مهارتهای بالینی .
روش OSCE )ارزشیابی مهارتهای بالینی با ساختار عینی( روشی نوین جهت سنجش دانش و مهارتهای بالینی دانشجویان در مواجهه با بیماران به صورت عینی می باشد زیرا با به نمایش در آوردن مهارت های دانشجویان در ایستگاههای مختلف، سبب از بین رفتن تأثیر متغیرهای مداخله گر می شود. البته اجرای آن نیز نیازمند نیروی انسانی، تجربه کافی، برنامه ریزی دقیق و امکانات مناسب می باشد.
در راستای ارتقای کیفیت آموزش و همگام با جدیدترین روشهای سنجش مهارتهای بالینی ، به همت دانشکده دندانپزشکی بیرجند و ابتکار دپارتمان جراحی دهان ، فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی بیرجند برای اولین بار در استان خراسان جنوبی و شهر بیرجند از آزمون OSCE جهت ارزشیابی دانش و مهارت های بالینی در زمینه جراحی های ناحیه دهان فک و صورت دانشجویان ترم های آخر رشته دندانپزشکی استفاده گردید.
این آزمون در تاریخ 27 فروردین 1401 در بخش جراحی دهان ، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی بیرجند برگزار گردید. در این آزمون OSCE ، تعداد 28 ایستگاه با مدت زمان پاسخ دهی 2 تا 3 دقیقه جهت هر ایستگاه برای دانشجویان واحد جراحی دهان ، فک و صورت عملی 4 طراحی شد. همچنین ایستگاههایی جهت استراحت و تکمیل پاسخهای قبلی تعبیه شد. در هر ایستگاه دانش و توانایی های مختلف دانشجویان در زمینه جراحی های ناحیه دهان، فک و صورت با ارایه داده هایی نظیر شرح حال بیماران ، تصاویر بالینی و رادیوگرافیک با کیفیت بالا ، ابزار شناسی و مولاژها و مدلهای سه بعدی سنجیده و با تکیه بر جدیدترین روشهای ارزیابی شامل سوالات خلاقانه و ابزارهای کمک آموزشی پیشرفته مورد چالش و ارزیابی قرار گرفت. از جمله این موارد می توان به بهره گیری از تکنولوژی های نوین مانند ساخت و کاربرد جمجه ناحیه صورت با ابعاد دقیق و واقعی بیمار با کمک فناوری پرینت سه بعدی و استفاده از جدیدترین مولاژ ها و کیت های آموزش بخیه اشاره نمود.
در نهایت بعنوان ایستگاه پایانی ، یک فرم نظرسنجی اختیاری طراحی و در اختیار دانشجو قرار گرفت . در این نظرسنجی مواردی نظیر میزان دشواری آزمون ، کیفیت طراحی سوالات ، نظم و سازماندهی، میزان اضطراب و سطح رضایتمندی از آزمون آسکی در مقایسه با روشهای سنتی مورد پرسش قرار گرفت.
در نظرسنجی از دانشجویان مشخص شد که بیش از 92 درصد دانشجویان برگزاری آزمون عملی به روش آسکی را بر روش سنتی کتبی ترجیح می دهند . از نظر دانشجویان امتحان عملی به روش آسکی به شکل معناداری بیشتر از متدهای سنتی با آموزشهای طی ترم تحصیلی متناسب بوده است. 88درصد دانشجویان آزمون آسکی را روشی کاملاً مناسب جهت برگزاری آزمون عملی ارزیابی نمودند.
کپی لینک کوتاه خبر:
نظر دهید